Nie było to najgorsze, ale też i nie porywające. Pierwszych kilka stron połknęłam, ale reszta już tak przypominała Igrzyska Śmierci, że witki opadały i się odechciewało. Ilość powtórzeń o oczach i tych "cholernych dołeczkach" i słowa "zaraza" jest dramatyczna. Zwłaszcza bardzo mocno to wybrzmiewa w audiobooku. Nie odmówię natomiast książki tempa i lekkości i chyba na tym bym skończyła. Jak ktoś zaczyna z fantasty/ romantasy to będzie ok. Dla weteranów nuda.

Nie było to najgorsze, ale też i nie porywające. Pierwszych kilka stron połknęłam, ale reszta już tak przypominała Igrzyska Śmierci, że witki opadały i się odechciewało. Ilość powtórzeń o oczach i tych "cholernych dołeczkach" i słowa "zaraza" jest dramatyczna. Zwłaszcza bardzo mocno to wybrzmiewa w audiobooku. Nie odmówię natomiast książki tempa i lekkości i chyba na tym...

Książka podobała mi się. Oczywiście dużo wątku romatycznego, jednak biorąc pod uwagę emocje na końcówce totalnie rozumiem ten zabieg. Relacja głównej bohaterki z jej przyjaciółką - UWIELBIAM. Brakowało mi rozwinięcia kilku wątków, ale mam nadzieję, że mój niedostyd zostanie zaspokojny w kolejnym tomie. Jeżeli miałabym się jeszcze do czegoś przyczepić to czasmi nie rozumiał w jakim celu zmienia się czcionka w książce.
Zaznaczę, że nie czytałam Igrzysk śmierci (tak wiem i obiecuję, ze kiedys nadrobię). Jednak oglądałam filmy i oczywiście jest wyczuwalna tutaj mocna inspiracja. Co nie zmienia faktu, że dobrze się na niej bawiłam a to w przypadku tej książki było kluczowym elementem.

Książka podobała mi się. Oczywiście dużo wątku romatycznego, jednak biorąc pod uwagę emocje na końcówce totalnie rozumiem ten zabieg. Relacja głównej bohaterki z jej przyjaciółką - UWIELBIAM. Brakowało mi rozwinięcia kilku wątków, ale mam nadzieję, że mój niedostyd zostanie zaspokojny w kolejnym tomie. Jeżeli miałabym się jeszcze do czegoś przyczepić to czasmi nie rozumiał...

Niestety brakło intencji twórczej,, Igrzyska Śmierci w wersji magicznej.To tak oczywiste zapożyczenie, że aż rażące. Uproszczona pseudopsychologia, kalki zamiast prawdziwych bohaterów.Wtórnik, kopia, odbitka, etc. Jestem "Bezsilna"....., jeśli chodzi o dokończenie tej książki.

Niestety brakło intencji twórczej,, Igrzyska Śmierci w wersji magicznej.To tak oczywiste zapożyczenie, że aż rażące. Uproszczona pseudopsychologia, kalki zamiast prawdziwych bohaterów.Wtórnik, kopia, odbitka, etc. Jestem "Bezsilna"....., jeśli chodzi o dokończenie tej książki.

"Bezsilna" długo była na mojej liście do przeczytania, ale kiedy w końcu zaczęłam czytać nie mogłam się od niej oderwać. Pochłonęłam ją w jeden wieczór. Książka jest niesamowita, jej świat wciągnął mnie. Polecam ją wszystkim. Dawno nie czytałam tak dobrej książki

"Bezsilna" długo była na mojej liście do przeczytania, ale kiedy w końcu zaczęłam czytać nie mogłam się od niej oderwać. Pochłonęłam ją w jeden wieczór. Książka jest niesamowita, jej świat wciągnął mnie. Polecam ją wszystkim. Dawno nie czytałam tak dobrej książki

Historia była nawet dobra. Trochę ciężko mi się ją czytało momentami. Zwłaszcza tymi momentami, gdy czytając przed oczyma miała sceny z całkiem innych książek. Igrzyska w tej książce kojarzą się z Igrzyskami Śmierci. Sceny walki urywane tak, aby to Peydyn wygrała, chociaż cały pojedynek na to nie wskazuje. Ciągłe wspomnienia koloru oczu księcia i porównywanie ich do króla. Rozdziały ze strony Kaia bardziej mi się podobały.

Historia była nawet dobra. Trochę ciężko mi się ją czytało momentami. Zwłaszcza tymi momentami, gdy czytając przed oczyma miała sceny z całkiem innych książek. Igrzyska w tej książce kojarzą się z Igrzyskami Śmierci. Sceny walki urywane tak, aby to Peydyn wygrała, chociaż cały pojedynek na to nie wskazuje. Ciągłe wspomnienia koloru oczu księcia i porównywanie ich do króla....

Im głośniej robi się o danej książce tym więcej sprzecznych opinii dostajemy. Dokładnie tak stało się w tym przypadku. Jedni Bezsilną kochają, drudzy uważają ją za kompletny gniot. A jak to było w moim przypadku?

Bardzo spodobała mi się kreacja świata, w którym część ludności w wyniku choroby otrzymała magiczne zdolności, których było zadziwiająco dużo. Można było oczywiście wymienić jakieś główne grupy, ale wiele było też takich wyjątkowych, które nie występowały zbyt często.

Polubiłam główną bohaterkę, która była pyskata, twarda i nie bała się podejmować ryzyka. Nie posiadała mocy, ale dzięki sprytowi i łutowi szczęścia często udawało się jej wyjść z ciężkich sytuacji.

Książęta również wzbudzili moją sympatię, ale to Kai od samego początku został moim faworytem. Silny, sarkastyczny, gotowy do poświęceń, momentami bezlitosny, ale także w pewnym sensie zagubiony i emocjonalnie złamany.

Jednak z całej książki najbardziej urzekła mnie relacja Paedyn i Kaia. Już od samego początku można było wyczuć między nimi napięcie, które wzrastało wraz z kolejną sprzeczką, kąśliwą uwagą czy przystawieniem sztyletu do gardła. Każda scena z tą dwójką wywoływała we mnie ogrom pozytywnych emocji i ze zniecierpliwieniem wyczekiwałam ich kolejnych interakcji.

Co do samej fabuły to widać dość duże inspiracje innymi książkami (i to nie tylko Igrzyskami Śmierci czy Czerwoną Królową. Osobiście doliczyłam się podobieństw do siedmiu),ale w tym przypadku jakoś szczególnie mi one nie przeszkadzały. Trochę bardziej czepiałabym się błędów logicznych czy scen stworzonych wyłącznie na potrzeby "macanek".

Zdaję sobie sprawę, że ta książka nie zasługuje na tak wysoką ocenę, ale bawiłam się przy niej tak dobrze, że nie jestem w stanie dać jej mniej gwiazdek. Czekam na kontynuację i mam nadzieję, że będę nią zachwycona równie mocno 😊

Im głośniej robi się o danej książce tym więcej sprzecznych opinii dostajemy. Dokładnie tak stało się w tym przypadku. Jedni Bezsilną kochają, drudzy uważają ją za kompletny gniot. A jak to było w moim przypadku?

Bardzo spodobała mi się kreacja świata, w którym część ludności w wyniku choroby otrzymała magiczne zdolności, których było zadziwiająco dużo. Można było...

Spodziewałam się czegoś więcej, ale dobrze się bawiłam. Moja ulubiona postać to Kai. Sama Paedyn taka trochę bez wyrazu. Niby dziewczyna z slamsów, ale przechytrzyć ‚magów’ potrafiła jak nikt inny. Zakończenie do przewidzenia.

Spodziewałam się czegoś więcej, ale dobrze się bawiłam. Moja ulubiona postać to Kai. Sama Paedyn taka trochę bez wyrazu. Niby dziewczyna z slamsów, ale przechytrzyć ‚magów’ potrafiła jak nikt inny. Zakończenie do przewidzenia.

Bezsilna Lauren Roberts
W świecie Paedyn o twojej wartości i przeżyciu decydują moce jakie nabywasz wraz z urodzeniem. Ona niestety ich nie posiada ale robi wszystko żeby ukryć ten fakt. Gdy na jej drodze staje książę/egzekutor sprawy trochę się komplikują.
Mam mieszane uczucia odnośnie tej książki. Z jednej strony ciekawy świat z mnóstwem możliwości dalszego rozwinięcia, całkiem dobry wątek romantyczny, za to z drugiej mam wrażenie że gdzieś to już czytałam.
Moce głównej bohaterki jak się pojawiają tak znikają, jej wyczulenie na świat ją otaczający pojawia się jedynie w momencie korzystnym dla fabuły. Sama główna bohaterka trochę irytująca. Wątek turnieju żywcem ściągnięty z igrzysk śmierci, turnieje nudne równie dobrze mogło by ich nie być. Wątek romantyczny całkiem dobrze rozbudowany. Piękne cytaty. Kilka razy poruszyła mnie za serce nie ukrywam. Przez całą książkę dosłownie się płynie przez prostotę jej napisania co tłumaczy jej popularność. Jest to bardzo przyjemna książka idealna na rozpoczęcie przygody z romatasy.

Bezsilna Lauren Roberts
W świecie Paedyn o twojej wartości i przeżyciu decydują moce jakie nabywasz wraz z urodzeniem. Ona niestety ich nie posiada ale robi wszystko żeby ukryć ten fakt. Gdy na jej drodze staje książę/egzekutor sprawy trochę się komplikują.
Mam mieszane uczucia odnośnie tej książki. Z jednej strony ciekawy świat z mnóstwem możliwości dalszego rozwinięcia,...

Lubię zaspakajać swoją ciekawość i zabierać się za książki które mają tak podzielone grona odbiorców. Jeśli chodzi o mnie i "Bezsilną", to jestem zdecydowanie na tak. Świat wykreowany przez autorkę porwał mnie całkowicie.
W królestwie Ilyi rządzi król i grupa Elitarnych obdarzonych różnymi mocami. Ale w oddalonych slumsach, żyją w ukryciu Zwyczajni, którzy według prawa powinni wyginąć w czasie Czystki. Jednak zostało kilku niedobitków, których ściga Królewski syn Kai, szkolony na Egzekutora. Gdy jednak sam podczas misji napotyka kłopot, z opresji ratuje go srebrnowłosa dziewczyna Paedyn. Wychowana na ulica, drobna złodziejka, która ukrywa fakt, że jest Zwyczajną, podając sie za Medium. W zbiegu okoliczności Paedyn ląduje na Turnieju, organizowanym przez Króla, w którym biorą udział tylko najlepsi Elitarni. W tym także Kai. Dziewczyna, nie dość, że walczy o życie i musi wybitnie kłamać, to nie upraszcza jej wszystkiego fakt, że między nią a Egzekutorem aż iskrzy. Do tego dochodzi sekretna misja, dzięki której musi się zbliżyć do drugiego królewskiego syna, który ma zostać następcą tronu i zdobyć jego zaufanie. Mordercze treningi, walki i próby oraz uczucie od którego wibruje powietrze 🖤
Aktualnie czuję niedosyt! Chcę więcej, bo zakończenie sprawiło, jakbym stała na rozdrożu dróg i nie wiedziała którą iść. Świetnie wykreowany świat i bohaterowie, którzy z jednej strony chcą się wzajemnie zabić a z drugiej ledwo trzymają swoje pragnienie na wodzy, dawkując nam sarkastyczne dialogi podszyte flirtem. Do tego kolejne przepiękne wydanie w mojej biblioteczce i proszę, dajcie mi drugi tom natychmiast!

Lubię zaspakajać swoją ciekawość i zabierać się za książki które mają tak podzielone grona odbiorców. Jeśli chodzi o mnie i "Bezsilną", to jestem zdecydowanie na tak. Świat wykreowany przez autorkę porwał mnie całkowicie.
W królestwie Ilyi rządzi król i grupa Elitarnych obdarzonych różnymi mocami. Ale w oddalonych slumsach, żyją w ukryciu Zwyczajni, którzy według prawa...

DNF 50%
Bardzo podobna do Igrzysk Śmierci.

DNF 50%
Bardzo podobna do Igrzysk Śmierci.